Суҳбат
Шоир Муртазо Улуғов:
ТАЗКИРА
Сайр айлаганда ақл ойна ёзуғини,
Топаолдим кулгулик бир қизиғини.
Ташласам кўз қирра ақл ойна ошнога,
Кўзим тушди кибр,ғурур томошога:
Кўрхат китобни-Соц.реализмига хос.
Кино қипсан-муслим урфга эмаскан мос.
Йиғлаётган отманглар деб гўдак эса,
Ўхшаб кетар эртагига Алдар кўса.
Тегмангиз деб дод солётган-эртакда бе банд,
Асирлар-ла бирга деркан ноболиғ ширқанд.
Зиндонда не қиларканлар ноболиғ гўдак,
Томошога борганми ё жой топмай бўлак.
Очиқ фикр айтиш зарур эди бола ҳақда,
На сабабки адашибдур Адиб кўрхатда.
Кино қилсанг шайтон дўстинг ўйнатма ношуд.
Қулдан келмас ишни қилма иймони бе бут.
Иймони бут йўқотгандек гўё эсин,
Қазо яқин келганда мўмин атайлаб,
Қуръондан ўқимайин оятин «Ёсин»,
Ғоз туриб Шўро ҳак деб куйларкан ажаб.
Фронга кетаётган оч, юпин мўминга,
Фотиҳа ҳам бермасканлар оқ йўл тилаб.
Қаён кетган оқсоқол дуо бермасдан,
Оқ сут берган нега кўз ёш тўкмаскан.
Не чун айтадинг қазо вакт йиғиб эсингни,
Иймон қувати-ла ўқинг дебон «Ёсин»ни.
Бу эрур энг оғири кечирмас гуноҳ,
Лаб очмадинг кечирсинлар деб ҳам Аллоҳ.
Муслимларнинг ҳақ эзгоик ибодатин,
Мунча хўрлаб топтагайсан эътиқотин.
Мисқал миқдорча йўқкан Ғинтиқ той эси,
Ғайри истиқлол экан айнан буниси.
Савол берсанг,ножот қачон булур деб кабрга,
Пойин тойча тойдирсанглар дер-чоҳ қабрга.
Эътибор қаратсам жаҳон ойнага ақл,
Гўр лабида ғирт бе адл турурлар зўрға.
Мазоқ қил деб мўминни Тойча буюрмиш,
Муртад ўйинин айтгил зикрингда Дарвиш.
Гунохинг чун кўргузгай-бу Ҳақнинг иши,
Бир юз бир шаҳидларнинг етса қарғиши.
Жияним Хожимурод вофотига таъзия
Бебақо эсада бу дуньё омонат,
Берк кўчаларда изғир одам сер миллат.
Яхши инсон майлига бўлсада ёмон,
Ҳақ бандаси-ку бари юрсинлар омон.
Ғуссага ғарқ одамлар туруш турмушдан,
Сабоқ олсинг хиркаси тит-пит Дарвишдан.
Амир саройда йитган боболар руҳин,
Шод айлардинг жияним ҳижронда ҳар кун.
Қондошимга аъза тутиб то ўлгунча,
Байтлар битай- аъза баён мотам ғазал.
Пушт насабинг эслагай дуньё тургунча,
Келиб, кетиш тақдирда бор-ёзуқ азал.
Сайр этсанг индамаслар ётган ҳужрасин.
Тош ёзуққа ташла инсон кўз қиррасин.
Оқ-тепамга юзма-юз ётур аждодим,
Гадоми,шоҳ бағрингда ҳамроз дир доим.
Тағоси Муртазо Улуғов
10.08.2022 йил. Воронеж.
«ЎЛМАСДАН-БУРУН ЎЛИНГ«. Ҳадис.
Марсия.
Қароғин юмган сўнг ёлғизим абас,
Бошимга ёприлди аязли тунлар.
Жисмимни эзётир дийдор соғинчи,
Шифо қиз натовон бетини тирнар.
Арвоҳи дер-озурда сен тоқа емас,
Бир этакку набиранг,Муҳсин мунггинг-чи.
Зайнаб, Ойша чевара шод бегимларинг,
Яратганинга шукр! Алар умринг таянчи.
Тариқат розинг етказар Аршу Курсига,
Шод бегимларинг эрур пушт-насабинг ганжи.
Тангрим яратган борлиқ чўмган аъзага,
Қунғиз тезагин хатто тебрата олмас.
Бонг урдим бошимни қаён урай деб,
Ялиндим каромат қил дебон Аъзамга.
Ташлаб кетди ёсдиқдош Бонусин нохос,
Эй худо! Мени ҳам ол баҳор келгунча.
Ким етубдур охирига бу фонийнинг,
Тирик ўлмоқ оғир,оё Раб менимча.
Ғурбатдан қутилдинг қайғурма,лошинг,
Кўтаргувчи уллар,набиранг бисёр.
Хеш таборинг узоқда, сен тоқа эмас,
Билаги қайрилмас Ҳасан,Ҳусейн бор.
Ним асрдан зиёдроқ бирга бўлдик биз,
Ҳайҳот бир ёстуққа бош қўйдик муққадас.
Беғараз касб эгаси эдик иккимиз,
Равш йўллар эди бизинг зоҳирий ҳаёт.
Худо деганлар бирга бўлгай беҳишда,
Ботинимизни хуррам айлаган ҳайҳот.
Ўзгаларга шафқатдан бўлмай адои,
Дартларини артдик тиниб тинчимай.
Савобларга ғарқ бўлайлик деб эрта,кеч,
Яратган берган касбга эдик фидои.
Назм-ла олам ахлига бўлиб бродар,
Ғарибона саргузашларингни…., э вой….,
Қалбимнинг тўрига жо бажо айлабон,
Дил изхорларингни бахш айладинг илк бор.
Телба гуё Мажнундек Бонунгни Муртоз,
Чин ишқ ҳижронларига байтлар мотадинг.
Шаҳри ашъёрлар битиб бесаноғ мумтоз,
Шаҳду суз мисраларинг менга атадинг.
Орзу ниятларинга етказди Худо,
Чевара кўриб номин атадинг Муҳсин.
Каттарсалар бобосин руҳин шод этар,
Ҳозирча оқ, қора не фарқламас тусин.
Шукри Худо «Шоҳноманг» мангудир мутлоқ,
Ҳамду санолар битдинг раббона таҳсин.
Фурқатинг каби адашсангда ашъёнингдан,
Сарви гулдек бўй таратдинг ўзга ёбонда.
Мени деб умринг ўтди четда бе ватан
Бобурдек бесоёбон Кашмир томонда.
Ошуфта занжирин осиб бўйнинга,
Ўтин қалаб ўчоққа Гулханий каби,
Ёққан сенсан фон доҳий худо сизларни,
Охиратинг обод этсинлар Наби.
Сен мени, мен ҳам сени топганимизди,
Эсла василга етган, кун орзумизди.
Пой яланг кезиб зор чўл,биёбонларни,
Тоғу тош куҳистонда учратдинг мени.
Фурқат, Бобурдек қабринг ватандан узоқ,
Ҳар тусда Яратсада неъматин Яздон.
Тупроқ эдик қайтадан бўлгаймиз тупроқ,
Тупроқни бир сифатда яратган арзон.
» » » »
Қароғим қоқ, айтолмай сен каби ҳикмат,
Мунг чўкаллаб лошингни дод! Қибласида.
Дуо ўқидим жойинг бўлсин деб жаннат,
Кетдинг Авлидо! Улларинг елкасида.
Эй дуст! Бе ватан, чун афсона шоир кетди,
Хазрат одам, ҳақ,адл, ошиқ саҳройим кетди.
Кетдилар колдириб бетакрор меросин,
Сабоқ чун ташлаб кетди ТАҚДИР ҳамрозин.
Қалб-қалбидан элни севган қиблагоҳимни,
Эслам эллик беш йил бирга шод ҳаётимни.
20.11.2022 йил. Воронеж.
(1)
Ташлаб кетдинг мени ҳайхот ёсдиқдошим,
Тунлар бедор кўзларимдан қалқир ёшим.
Сени яхши кўрар эдим Хосятой,
Ишқ ҳажрингда умрим бўйи эгик бошим.
Тақдир таҳлил шундоқчакин экакн ҳайҳот,
Олисларда қолиб кетдинг Суғд замин зот.
28.11.2022 йил. Муртазо.
(2)
Гавҳар шод бегим каби бегонага зеб,
Кулимсиб бирор бир бор гап қотмас эдинг,
Қош қокай деб Алп йигитни йўлин тўсиб,
Йўқ…,йўқ…, узур қош қоқишни билмас эдинг.
Юзма-юз ётур Сангиной оназори,
Суғд диёрнинг сабоқкор илк омузгори.
28.11.2022 йил. Муртазо.
(3)
-» Шох асар» ин мангу дебон,йитмас,изи,
Азал тақдир битиб қўйган экан Ўзи.
-Кўзинг тушса, шоирнинг равш тариқатин,
Хирқапўш зикридек де байт қироатин.
Йитиб кетмас,олай дебон олам савоб,
Боқиб турар шарқдан содиқ Афросиёб.
