Suhbat

Şoir Murtazo Uluğov:

 

              TAZKIRA

Sayr aylaganda aql oyna yozuğini,

Topaoldim kulgulik bir qiziğini.

Taşlasam kõz qirra aql oyna oşnoga,

Kõzim tuşdi kibr,ğurur tomoşoga:

Kõrxat kitobni-Sots.realizmiga xos.

Kino qipsan-muslim urfga emaskan mos.

Yiğlayotgan otmañlar deb gõdak esa,

Õxşab ketar ertagiga Aldar kõsa.

Tegmañiz deb dod solyotgan-ertakda be band,

Asirlar-la birga derkan noboliğ şirqand.

Zindonda ne qilarkanlar noboliğ gõdak,

Tomoşoga borganmi yo joy topmay bõlak.

Oçiq fikr aytiş zarur edi bola haqda,

Na sababki adaşibdur Adib kõrxatda.

Kino qilsañ şayton dõstiñ õynatma noşud.

Quldan kelmas işni qilma iymoni be but.

Iymoni but yõqotgandek gõyo esin,

Qazo yaqin kelganda mõmin ataylab,

Qurʼondan õqimayin oyatin “Yosin”,

Ğoz turib Şõro hak deb kuylarkan ajab.

Froña ketayotgan oç, yupin mõmiña,

Fotiha ham bermaskanlar oq yõl tilab.

Qayon ketgan oqsoqol duo bermasdan,

Oq sut bergan nega kõz yoş tõkmaskan.

Ne çun aytadiñ qazo vakt yiğib esiñni,

Iymon quvati-la õqiñ debon “Yosin”ni.

Bu erur eñ oğiri keçirmas gunoh,

Lab oçmadiñ keçirsinlar deb ham Alloh.

Muslimlarniñ haq ezgoik ibodatin,

Munça xõrlab toptagaysan eʼtiqotin.

Misqal miqdorça yõqkan Ğintiq toy esi,

Ğayri istiqlol ekan aynan bunisi.

Savol bersañ,nojot qaçon bulur deb kabrga,

Poyin toyça toydirsañlar der-çoh qabrga.

Eʼtibor qaratsam jahon oynaga aql,

Gõr labida ğirt be adl tururlar zõrğa.

Mazoq qil deb mõminni Toyça buyurmiş,

Murtad õyinin aytgil zikriñda Darviş.

Gunoxiñ çun kõrguzgay-bu Haqniñ işi,

Bir yuz bir şahidlarniñ yetsa qarğişi.

 

 

   Jiyanim Xojimurod  vofotiga taʼziya

Bebaqo esada bu dunyo omonat,

Berk kõçalarda izğir odam ser millat.

Yaxşi inson mayliga bõlsada yomon,

Haq bandasi-ku bari yursinlar omon.

Ğussaga ğarq odamlar turuş turmuşdan,

Saboq olsiñ xirkasi tit-pit Darvişdan.

Amir saroyda yitgan bobolar ruhin,

Şod aylardiñ jiyanim hijronda har kun.

Qondoşimga aʼza tutib to õlgunça,

Baytlar bitay- aʼza bayon motam ğazal.

Puşt nasabiñ eslagay dunyo turgunça,

Kelib, ketiş taqdirda bor-yozuq azal.

Sayr etsañ indamaslar yotgan hujrasin.

Toş yozuqqa taşla inson kõz qirrasin.

Oq-tepamga yuzma-yuz yotur ajdodim,

Gadomi,şoh bağriñda hamroz dir doim.

Tağosi Murtazo Uluğov

10.08.2022 yil. Voronej.

 

 

“ÕLMASDAN-BURUN ÕLIÑ”. Hadis.

 

                      Marsiya.

Qaroğin yumgan sõñ yolğizim abas,

Boşimga yoprildi ayazli tunlar.

Jismimni ezyotir diydor soğinçi,

Şifo qiz natovon betini tirnar.

Arvohi der-ozurda sen toqa yemas,

Bir etakku nabirañ,Muhsin muñgiñ-çi.

Zaynab, Oyşa çevara şod begimlariñ,

Yaratganiña şukr! Alar umriñ tayançi.

Tariqat roziñ yetkazar Arşu Kursiga,

Şod begimlariñ erur puşt-nasabiñ ganji.

Tañrim yaratgan borliq çõmgan aʼzaga,

Qunğiz tezagin xatto tebrata olmas.

Boñ urdim boşimni qayon uray deb,

Yalindim karomat qil debon Aʼzamga.

Taşlab ketdi yosdiqdoş Bonusin noxos,

Ey xudo! Meni ham ol bahor kelgunça.

Kim yetubdur oxiriga bu foniyniñ,

Tirik õlmoq oğir,oyo Rab menimça.

Ğurbatdan qutildiñ qayğurma,loşiñ,

Kõtarguvçi ullar,nabirañ bisyor.

Xeş taboriñ uzoqda, sen toqa yemas,

Bilagi qayrilmas Hasan,Huseyn bor.

Nim asrdan ziyodroq birga bõldik biz,

Hayhot bir yostuqqa boş qõydik muqqadas.

Beğaraz kasb egasi edik ikkimiz,

Ravş yõllar edi biziñ zohiriy hayot.

Xudo deganlar birga bõlgay behişda,

Botinimizni xurram aylagan hayhot.

Õzgalarga şafqatdan bõlmay adoi,

Dartlarini artdik tinib tinçimay.

Savoblarga ğarq bõlaylik deb erta,keç,

Yaratgan bergan kasbga edik fidoi.

Nazm-la olam axliga bõlib brodar,

Ğaribona sarguzaşlariñni…., e voy….,

Qalbimniñ tõriga jo bajo aylabon,

Dil izxorlariñni baxş ayladiñ ilk bor.

Telba guyo Majnundek Bonuñni Murtoz,

Çin işq hijronlariga baytlar motadiñ.

Şahri aşʼyorlar bitib besanoğ mumtoz,

Şahdu suz misralariñ meña atadiñ.

Orzu niyatlariña yetkazdi Xudo,

Çevara kõrib nomin atadiñ Muhsin.

Kattarsalar bobosin ruhin şod etar,

Hozirça oq, qora ne farqlamas tusin.

Şukri Xudo “Şohnomañ” mañudir mutloq,

Hamdu sanolar bitdiñ rabbona tahsin.

Furqatiñ kabi adaşsañda aşʼyoniñdan,

Sarvi guldek bõy taratdiñ õzga yobonda.

Meni deb umriñ õtdi çetda be vatan

Boburdek besoyobon Kaşmir tomonda.

Oşufta zanjirin osib bõyniña,

Õtin qalab õçoqqa Gulxaniy kabi,

Yoqqan sensan fon dohiy xudo sizlarni,

Oxiratiñ obod etsinlar Nabi.

Sen meni, men ham seni topganimizdi,

Esla vasilga yetgan, kun orzumizdi.

Poy yalañ kezib zor çõl,biyobonlarni,

Toğu toş kuhistonda uçratdiñ meni.

Furqat, Boburdek qabriñ vatandan uzoq,

Har tusda Yaratsada neʼmatin Yazdon.

Tuproq edik qaytadan bõlgaymiz tuproq,

Tuproqni bir sifatda yaratgan arzon.

”                                     ”                                     ”                                         ”

Qaroğim qoq, aytolmay sen kabi hikmat,

Muñ çõkallab loşiñni dod! Qiblasida.

Duo õqidim joyiñ bõlsin deb jannat,

Ketdiñ Avlido! Ullariñ yelkasida.

Ey dust! Be vatan, çun afsona şoir ketdi,

Xazrat odam, haq,adl, oşiq sahroyim ketdi.

Ketdilar koldirib betakror merosin,

Saboq çun taşlab ketdi TAQDIR hamrozin.

Qalb-qalbidan elni sevgan qiblagohimni,

Eslam ellik beş yil birga şod hayotimni.

20.11.2022 yil.  Voronej.

 

                               (1)

Taşlab ketdiñ meni hayxot yosdiqdoşim,

Tunlar bedor kõzlarimdan qalqir yoşim.

Seni yaxşi kõrar edim Xosyatoy,

Işq hajriñda umrim bõyi egik boşim.

Taqdir tahlil şundoqçakin ekakn hayhot,

Olislarda qolib ketdiñ Suğd zamin zot.

28.11.2022 yil.              Murtazo.

 

                              (2)

Gavhar şod begim kabi begonaga zeb,

Kulimsib biror bir bor gap qotmas ediñ,

Qoş qokay deb Alp yigitni yõlin tõsib,

Yõq…,yõq…, uzur qoş qoqişni bilmas ediñ.

Yuzma-yuz yotur Sañinoy onazori,

Suğd diyorniñ saboqkor ilk omuzgori.

28.11.2022 yil.            Murtazo.

 

 

                                  (3)

-” Şox asar” in mañu debon,yitmas,izi,

Azal taqdir bitib qõygan ekan Õzi.

-Kõziñ tuşsa, şoirniñ ravş tariqatin,

Xirqapõş zikridek de bayt qiroatin.

Yitib ketmas,olay debon olam savob,

Boqib turar şarqdan sodiq Afrosiyob.

*********************************

Atlasdan yostiq tikkan biz çun Onajonimiz,

Yuzma – yuz yoturlar Sañinoy Qiblagohimiz.

 

 

 

 

Terma turoq izgoiklar.

(Qasida).

Siru sinoat serobkan bu qaytar dunyoda,

Ruhi pok topolmay sirlarin hasrptda doğda.

Qay holda ekanin aytolmam, sirlar aksari,

Matbuot axboratda yolğon-telba teskari.

Aytolmagan dard içimda soni, sanoği yõq,

Ozroğin aytoldim biri kam emslar tõliq.

Işq aylagum deb nokas bastakor toyça tağin,

Erk mana deb, solmay tur bõynimga band sirtmoğiñ.

Seña qiyos zot topilmas, çiroyiña Xudo,

Boqib õlay yutmasdan odamxõr podşoh meni.

Şaydoman şoirniñ nojot nolasiga debon,

Mehmon qilmaytur “Jasliq” mehr mehrobiña meni.

Bu qandoq zamon podşahi olam parvardigor,

Ruhi poklar berk kõçada berk, boqal mas taşga.

Bu siru sinoat na sabab bõlmoqda takror,

Oç, yalañlar qorni biron bor tõymasdan oşga.

Indin kun sirlar õz birin yeyişi muqarrar,

Sõñ uzbek tõşuda ham boqmas tutumsiz ğaşga.

Beboqlar tom totuvin buzgan şum şoh nogiron,

Hak qahriga yo nasib kõray uçraganigni.

Qaysi gõrga yõqoldi faroğat vadañ deya,

Ohlarim taralib ketdi..,oh…, yetaklab meni.

Kõtarma tõmşuğiñ osmoña saylanmagan şoh,

Bir kun kallaklagay raiyat kursi taxtiñni.

Beqaror qasd idrok etsañda kelgindi qotil,

Qilovuz ğarç çarxfalakiñ çaynayolmas meni.

Xudo ato etgan risq ruzim yaşayman nasib,

Be ajal õldirgali niyat etsañda meni.

Õziñni bos hapriqmay ovsar baçça besoqol,

Işq aylab sargardon bõlma qatl etgali meni.

Na qilsa qilsin qoşi komon sarvigul tannoz,

Oh! Xudo qoldirma gõrkovga õtar kunimni.

Rustam Yaxyoyevu Almatov xufyolariña,

Tutib beriñ deb nokas bedor qilma tuniñni.

Işoñan yupunlar kõzini beomon õydiñ,

Kõçasi berklarniñ yuziga oyoğiñ qõydiñ.

Boğ roğni tak tomirigaça kemirgan Zahhok,

Toğni ham yançişga bisyormiş vaqti Yuhoni.

Raşk õtini yoqib, tabassum aylabon tulki,

Noz qiçiği-la boplab maftun etmoqçi meni.

Raşk savdosiga qõyib, bastakor motamsoro,

Rasvo raddi kas deb şarmanda qilmoqçi meni.

Meni begona deb, aql şuuri pastanda past,

Noqis, iymoni bebut yomoña yõyma meni.

Nahs baloñni qõyvorib, badnafs çitanma, erta,

Taşlab ketadi omonot jon irkit tanañni.

Ruhim jannat ravzasin etsa ixtiyor ilhaq,

Bõlsa gunohim avf etgay yaratganim meni.

Yo gunohga ğarq, qoña tõymas meçkay yuhosin,

Barzoq õtiga taşla qasdkor şuroparasni.

Şuro ket yirtqiçini qumsab qadpast har yoqqa,

Çopmoqda bilmasdan qaysi gõrga boş buruşni.

Tinsiz dovdirab kalla qaboq partkot qurğuri,

Endi topilmas der, Kom. Firqadek  dõst qitmiri.

Yuq..,yuğ.., yey mana mayib Staliña kukaldoşi,

“Velikiye Luki” nomdor ajib ajoyib kentda.

Tip-tik qaratib Mao TSzedin dõstin yuziga,

Tikladi qonxõr xaqoña nega,ne hasratda.

Qirq gaz haykal qurdi kõz-kõz qilib Çin kõziga,

Volga qirğoqqa tiklolmasdan, yetmay bardoşi.

“Ğolib” ga nim tan haykal quryotir dimoq çoği,

Vaqt kelibdur õstir der, duşman esañda qaddim.

Ğintiqça qad bastimni kõrsin deb nogironlar,

Yuz quloç haykal quriñ belda zardan belboği.

Izm yaratgan qizil yalovdor hatto şurosi,

Õçrolmadi xatim õğriniñ çap qõl vorisi.

Erk istiqlol oldik, bor buti bari deb qõlda,

Qiyosim yõkdek tuyulmoqda, miñ yilça endi.

Aqli butlarni aylab oñsiz aftoda holda,

Miñ yil şoh bulurman qayta boz tuğulo versam.

Õşanda meniñ qaboq kallam yetar osmoña,

Iõq.., yuq qaddiñ õsar kirsañ yer qaʼri tomoña.

Miñ yilça deb toyça pastanda past ketma bunça,

Şoh bulurman deyaver qoyim qiyomatgaça.

Yer qaʼridan otolmaysan meña tana toşiñ,

Gõrda bilgaysan qaytganin toş õziña baçça.

“Xuşev tutoq haqda gap ketardi goho miş,miş,

Avallari keti hurdek edi soz barqaror.

Ğor bõp ketibdur hozir, ne qilay aytçi Darviş,

Sozlolmasañ Olpomişdek ayğir, dedi darkor.

Tannozçaña Nomoz sabilini hazillatsa,

Çidayolmasañ tişiñ tişga bos çuqur ketsa.

-Yuq.., yuğ,- yey Nomoz ketin şudgorlab taşlaydiku,

Joniñ açimasin ket tannozça obrõyiku.

Yo oğrisa yer tirnayu voyu dadlab turma,

Emaklasañ jonvor sabil toyib çukur ketur.

Ayb õziñda bõlmas gaplar bilan voldiraysan,

Yaxşisi yalinaver kõp çukur deb itarma.

Sabilim toyib ketmasin desañ – Nomozboy der-,

Oyjamol tannozçañni ğalbirak õynataber.

Yo Jahoñir qadamiñni rost bos desa buzuq,

Pes Dodoñni eslayvergin kõñliñ bõlsadaziq.”

(“Oyjamol tannoçasi” rumondan ayrim misralor).

//                           //                                 //

Istiqloldan sõñ Tarqalib duv, duv gaplar nogoh,

Şuro õldirgan qayta kelibdur deb dunyoga.

Osmondan tuşdimi, yo yerdan kõkardimikan, yo,

Õşamikan dedi – tulak şoh bilsada meni.

Rozi bõl, õlmoq kunim yaqin, yuq uña çora,

Deb aytdim Uluğbekka vasiyat sõñi bora.

Boboñni şoir etgan yurtga borsañ Uluğbek,

Tõpimga naql ayla keçmiş taqdir ozorini.

Qaro Buloq mozorda xeşim bor indamaslar,

Ziyorat qil alarniñ tabarruk tuproğini.

Qabrimga qarab tur şopirmasin murtad podşoh,

Pisand qilmay Xudoniñ qahr-la qaramoğini.

Yurt soğinçi tinsiz sizdirar kõzimdan yoşim,

Jon bersam edi ostonasiga qõyib boşim.

Çetga uloqsada iş izlab mehri zanjirlar,

Esdan çiqoralmas vatanin oşiq hijronlar.

Bu qiynoqdan qiynoq his ey! Vatan seni seviş,

Seni muqaddas deyiş, qandoq muşkilot dard bu.

Muqaddas sõz ekan şoirga topindiq taşviş,

Boşqa topindiq gap topolmay jumla jahondan.

Neça yoşgaça nomalum, men mehmoniñman-ay,

Javonlik paytim senda qolgan poy qadamim-ay.

Partkom toy teñqurin-jallodni qarğañ dõstlarim,

Jonimni qiyratib mix qoqqan çap poyimga-yay.

Madat bergan meña tolib bulur debon bizga,

Şayx Ziyovuddin, qurʼon qorisi Botir ruhlari.

Şayx Narpay suv jumborin, Temir yõl qurgan Rusga,

Muslimlarniñ şofqat mulkidan yori bergan şaxs.

Oqtepa vodiy obod bõlsin deb Ziyovuddin,

Jonini fido qilgan olim qurʼonşinos şams.

//                           //                                 //

Foniy dunyodan abadul abat ketmoqdaman,

Kelib, ketoq ekan Yaratganniñ bunyod farzi.

Zar xazinasin yaşirar õğri podşoñ qayon,

Mañlayida borku bitib qõygan Haqniñ qarzi.

Oh absun! Onayurt yaşnay olmasligiñ ayon,

Õğri ham qassob şoh oqizar qutluğ qoniñni.

Puşti panohim ey Uluğbek, Sunnat yod oliñ,

Õğriga oq yõl degan yozuqsiz qonunini.

Qonunsiz õğriligin aytganda şoh kuşanda,

Tovba tavallo qil, tanirsan Hakni õşanda.

Çõbir şoh, yurt raisi Mirziyon, Gulnorani,

Alişer Usmon xazinasidan õn karra kõp.

Pinhona õğirlagan õzbek dollorlarini,

Jahon xazina banklariga birga yaşirgan.

Ahd boğlab vada bergan õşa boşliq raisga,

Yarmi men va sen deb bir-birga qasam içirgan.

Boş õğri Çõbir õlgaç, Gulnora ahd qasamin,

Inkor etganda, şoh qizin tezda soldi hibsga.

Ahd qilgan yarmin bersañ hibsdan bõşatam desa,

Mayli Gonkoñdagi xazinam seña degandan.

Tezda yubordi Rustam Madumar çaqçaqini,

Baynal milla qidruvda ekan, çaqçaqin tutdi.

Çaqçaq erin qutqazibdur qon qalqiğan qõldan,

Gulnoraxonim aldab “şohonşoh” qaroqçini.

Şul bois õğrilar kattasi Çaqçaq hibsda dõltan,

Şoh Mirziyon bõldi şarmanda qaroqçi makkor.

Kõzi oçilarmikan nahs xudo bezorini,

Yo õğriligin payt poylab qilurmikan takror.

Aytoldim õğriniñ teñqur Bolğa uroqçisin,

Õzbekda sorbon õğrilarniñ uruği bisyor.

Boşin yisin şoh qiziniñ qallob çaqçaqisi,

Hamda hamtovoq makkor “şohonşoh” qaroqçisin.

Oh! Xudo, kasiki hayotda yurguvçi tõğri,

Bilmaydi Xudo urgan şohniñ ekanin õğri.

//                           //                                 //

Zuryodlarim ey! Sunnat, Uluğbek, toyniñ tõliq,

Nahs nafsin aytolmadim keçiriñ gunohimni.

Bordiyu keldi fayz orzulariñ uzmay tursañ,

Şod aylagay mehriñ, xazin kõñlin arvohimni.

Oqtepamdan qadamiñ uzmay tursañ baralla,

Unda qolib ketgan izlarimni tobot ayla.

Erkni orzu qilgan bobom haqgõy insonkan deb,

Ey! Ziryodlar eslañ õtmiş sağir ozorimni.

Zohiriy yolğonlardan bezib hayot keçirgan,

Vatani yõq sahroyi Darviş deb atañ meni.

Boboñni kimligin bilmoqçi bõlsañ Uluğbek,

Botiniy ruhi pok odamkan deyaver meni.

Dilu til, qalbiñdagi mehriñ boboña, buzruk,

Ayta qol abadul yummasdan qaroğin toki.

Toptplgan bandañman bilursan ey! Parvardigor,

Ilojim yõq naylayin vasliña yetolmayman.

Ey! Muhammad(Alay his salam) Haşr maydoniga,

Borsam “Kavsar havuz” suvdan tõyğaz taşna meni.

Toyça esa yõqotmam der, Dodom pes ozorin,

-Havasi ortmoqda pesiga jahon bozorin.

Dunyo bõylab porlamoqda hur çiporin guli,

“Kelajak buyuk” gin yañilab yayratam endi.

Yasam der,- qasrin mubat, vodiyda toñ otgunça,

Saqlayman pes oçgan işqin umrim qolmagunça.

Ola, bulazori etmoqda hayotni totli,

Pes çamaniga menman deb, har laxza fidoyi.

Kuylamoqda pes vorosi-odamzot qotili,

Kõz yoşi sizib tunlar bedor ğazal hirgoyi.

 

Ğazal hirgoyi.

Boş, oyoqqaça pes yorlaqagan Dodom doho,

Ketdi.., nohat endi Maşʼal Nurga boqalmasam.

Õlayotib neçun vorisiga qoş qoqmadi,

Pes qoş, qavoğiga nohot boqib tõyolmasam.

Ketayotib zora bez betimga qaraşmadi,

Bez bet çoroğoña nohot ğazal kuylolmasam.

Zor, zor yiğlab Oh!-dan toñ saharim bõldi tiyra,

Pes bõlay soğiñanda kõz yoşim tiyolmasam.

Xumori tutsa voy, dod! Tunlarim ulab toña,

Qaytarmikan dod bõzlab tobutiga osilsam.

Sõrarmikan kor holiñ qalay deb biron marta,

Gõrkovim kõmmasdan ğõr çohiga tap yiqilsam.

Dilim õrtayotir ola, bula lolozori,

Nahot endi peszor diydorini kõrolmasam.

Tob berardi maşʼum maʼşal sarvi pes çipori,

Dod-ay.., pes yanoğiñ siralar silayolmasam.

Haq mañlay yozuğidan qayirdi na qilayin,

Endi pesiñmas oh! Lahatiñni etgum sayqal.

Sen çun endi barzoq çohi makon, õzga diyor,

Peszoriñda sayr etardi oşiqlar baxtiyor.

Ğayğu holda toy valdirar endi na qilay deb,

Çaqqon borib dardim Baydin şahga bayon aylay,

Ummondan õtaolsam Olmon davlati tomon,

Pes taʼrifin sõzlay Şulьsga qora yerni tepib.

 

Xuloso

Men şafqat sõrasam tanho Haq sendan sõrayman,

Oxiratim qõliñda, ruhimni etgaysan şod.

Ortimda qolgan nonxõrlarim qilgin sarişta,

Men yalañ kambağalman şugina aybi bor zot.

Şaydo bõl deb, hayda meni işqzor ozoriga,

Şoir bõlay tariqat olamga taşla meni.

Arzim aytoldim azizdan-da aziz Xudoga,

Qatağon holimni yetkazib ul Dilroboga.

Ayib gunohim bõlsa avf etgay rahimdil Zot,

Şafqatin ayamayin oxiratimda hayhot.

Qandoq toqat qilay moxov nokas jafosiga,

Qumsayman desa odamxõr Zahhok dodosin.

Oç, yupin õttiz yil qakşasa-da toy nogiron,

Katta ketar-kelajagim buyuk deb çoroğon.

Toki der, dunyo borki yañrar ğoyasi mutloq,

-Yõğ-ey buniñ axiri qayda, tubi yõq botqoq.

Beçora ğaribon bandañkan ey! Parvordigor,

Hijron õtdagi Majnun-oşiqi zordek şoir.

Bundoq yovuzlik bõlmasmidi takror gar, magar,

Poyimdagi mixni uzib ozod etsañ meni.

Na qilay kõpaysa toyçaga õxşaş odamxõr,

Hakda oz gapirdim jer jutqir odamkuş toyni.

Bilmam oçlar qorni qaçon noña tõymoğini,

Faqat aytaoldim berk kõçasin urvoğini.

Bu qandoq davr davron bilmam oh! Noumid zamon,

Sevardim bari-bir pes Dodom oh.., voy şubhasiz.

Oñsiz davrida balki qayta derlar tõğulsam,

Beşqarsaq alqişida bezi ğuj bet-la sõzis.

Qayta.., Qayta saylanaverardim der, Mirziyon,

Erk bunyod bulsa qayon tomoña bulur quyon.

Õzin payğambar deyayotgan toy-çarxi falak,

Şoirniñ istidotiga keltirmoqdalar şak.

Mana men kimman deb katta ketgança ğanim,

Şoirniñ baynalmilla Saytin uzubdir tulak.

Qonun oyoq osti bõlganin bilmas kas tõğri,

Bundoq şoh yovuz õğrini haqsan Õziñ topta.

Talon taroj ustuvor qonun yaratmiş õğri,

Yo aytganiñ õtrik deb qahriñ-la meni bopla.

Bu qandoq teskari zamonki, noumid şayton,

Oñsizlar davri mos kelibdur nokasga-haqon.

Yana bahor qaytarmikan qassob õlgandan sõñ,

Berk kõçadagilarniñ Haqqa yetsa nolasi.

Ğaflat bosib berk kõçasin aytoldim urvoğini,

Musofirotda yurib ortgan ğamlar boisi.

Bu qandoq bexayo, joni bor, yõqni yaratgan,

Uzgin bõynimdagi Mirziyon band buğoğini.

Bu qandoq zomon podşohi olam Parvordigor,

Ruhi poklar berk kõçada berk boqalmay taşga.

Bu sir, sinoatlar bemalol bõlmoqda takror,

Oç, yalañlar qorni biron bor tõymasdan oşga.

Erta, indin bu sirni yõqolmoği muqarrar,

Sõñ õzbek tuşuda ham boqmas  turumsiz ğaşga.

Pañlab ketgan berk kõçsiniñ içi, taşlarin,

Yuvodi mañlayin şur teri zaxmatkaşlarin.

Qarsaq ikki qõldan çiqadi degandek asli,

Motam, maqom qarama-qarşi qonunin axir.

Kim qaçonlar aytgandim gapimda bor tahlili,

Takrorlanar degandim zomon bõlgunça oxir:

Qirq millionidan çamasi diktator toqa,

Un milliondan tuğularkan birgina şoir.

Serial qotil diktorlar Mirziyon kabi,

Osilib bormoqdalar uroq-bolğa bayroqqa.

Tirik jonlarga egovdir bu qonun tarsaki,

Arzim pes toygamas ayt Darviş aytay qayyoqqa.

-Arziñ tiñlovçi bor faqat dõstiñ Xudoyim,

Mehru muhabbat qaynab yotur unda har daim.

Mirziyon şoh qurmoqda barzoq jahannamini,

Õzbeksistonmas õzgart endi jahon nomini.

“Şohnomam” da jom tõla şarob oşiqlar uçun,

Ham zahar bor pes şohdan olmoqqa şoir õçin.

Yoşim esa qarib tõqsonda – palañ muçalim,

Qalamim – ÇOL; heç bor kõrmagan BOZOR UÇARIN.

Toyça istiqloli oç yalañlarniñ egovi,

Ayt Darviş – vaq soatu toyniñ dovriq õçarin.

Bu nohaq yolğonçi dunyoga taşlasañ nazar,

Şohlarin kõzi oç, oyoği olçoq Al-Hazar!

03.12.2023y. Voronej.

 

***********************************

Xomid Olimjon hayot istidotiga bağişlav “Ustozga taʼziya” dostonimdan (1959 yillar çamasi) esimda saqlañan ayrim tazkira misralari

X.O. arvohi: – Tariqat ravş yõliga ğov bosgan esada,

Adl, erk çun Xirqapuş yañliğ kuraşmoq zarur.

Bu kuraşiş yõllarini pinhon misrada,

Işora qilgankan şoir-peşonasi şõr.

Ey! Dõst-õqisañ qroat bayt bayonatin,

Bilgaysan millatiñ keçmiş turuş hayotin.

Beçora oç, yalañlarniñ Haqdir hamrohi,

Asragay alarni Õzi-mulki panoh-hi.

Zulfiya: – Õlgan deb aytmam, boqiy u hayot yõlimda,

Qoldirgan rozlari yaşnar kemtik dilimda.

Haşr maydonida birga bõlgaymiz yo nasib,

Ajib panjañ muhirlari qolgan belimda.

X.O. arvohi: – Şoirlar orzusi õxşaş baytlar eşarkan,

Haq deb tariqat ravş yõlda kuraş tuşarkan.

Rozlarin õqigan oyo daryodek toşib,

Bilgay qalb qõrida õçmas otaş yaşnarkan.

Zulfiya: – Azroil olayotganda jon, yolvorib zora,

Zavçam asra deb, nola qilmiş Haqqa yuz bora.

Dohiy qirğinin kõraverib Oh!-deb oğriñan,

Tinç yaşagan hayhot, Islom erk ahlin soğiñan.

Birga yursañ meni bilan qaşqir tişlarmikan,

Yõq.., yõq taqdir tahlil şundoqçakin bitilgankan.

Pand dunyoñga keltirsaydiñ, keçroq bõlmasmidi,

Yaratganim ayt, bu qilgan işiñ çinmasmidi.

Ozod dunyo qurib, keltirsaydiñ sõñ Zuhrasin,

Tutmasmidi Toiriga otaş lab bõsasin.

Zulfiya kõz yoşini artayotib:

– Xudo erk zamonin ato etgaç tuğulsaydim,

Olimjon quçoğida gul bõlib kõkar saydim.

Hakdan tilagim, ilk işq hijron Xomidni qayta,

Keltirsa kõkdagi raşki mutloq oy bõlsaydim.

Qaniydi subhu dam sodiqni yaratib Xoliq,

Erkniñ egovida kibr-ğururni yõqotsaydi.

Hayratlarda kuylagan Xomiddek otaş qalbni,

Qayta Yaratganim õxşaşini yaratsaydi.

Voronej 01.04.2023 yil.

 

******************************************

Bemillat-beminnat

Onañ kimligin aytsam nega bezrayasan,

Millatiñ aytsa ne çun bunça bõzrayasan.

Bundoq andişa yahudiyda azal odat,

Bõlsalarda beğaraz, gulrõ, sarvi qovmat.

Millati hakda Çõbir çurq etmagan xeç ham,

Sençi, Dodoñ siñari muñ yurtgaysan bunça.

Çõbir çiporligin pinhon tõtgaysan gõrkov,

Yahudiydan yarolganin bilsañda toyça.

Lab oçalmas, lab tovuq çurqdek çumçaygankan,

Çuruk tolni boyuğli arçib çuqimaykan.

Urf ixlosini bajargaña õçiñ bormi,

Muslimlarni zõraki tepayotgan maʼlun.

Jõq desa, jõğolasan devdiñ esiñdami,

Õzbek emasligiñ mazoq gapiñdan maʼlum.

Õtrik Tiliñni bilmasa, movunin hokim,

Andijon xalqi kabi dayus otasanmi.

Oç, yalañga kuçiñ yetgan õşanda seniñ,

Ortdan tiğ tirab tõrardi xufyosi Pesniñ.

Jon dõstlarim xuşyor bõliñ ofati xondan,

Erk deganni otar ekan tõydirab jondan.

Kim tõğib, oqsut berganin bayon aylasañ,

Jugutmasman der, inkor qilib sutin ona.

Sen jugutsanku, jugut şon-şarafli kaslar,

Meni qamat mergan–qon tõkkan salkam tonna.

Millatiñ aytsañ tişi şaq-şaq tişlarmidi,

Ismat Xuş maqtamay, mazoqlab kişnarmidi.

Iş bilan taʼminlasañ õzbek qoçmay sendan,

Õzgaga qul bõlmay yurtida işlar edi.

Qaysi millatdan bõlişiñdan qatʼiy nazar,

Pok işlab yursañ õzbek sendan bezmas edi.

Biblida yahudiy kimligin çin aytganlar,

-Oğiriñni yeñil qilguvçi kas oqillar.

Olam aro tim-traqoy esada ğoyat,

Madaniyat çõqqisida keçirar hayot.

Tõğri yõlni kõr-kõrona yurmasañ bulğab,

Nomoz, Aşur tirriq şoh deb, oçmasdilar lab.

Toy şaytonni şoh demaysan deb õpkalamañ,

Yonayotgan çõqni yoqam deb xeç puflamañ.

Saylanmagan toy, yoliñ hali majnun tolmas,

Rostini aytsañ, ğintiq qaddiñ kallaklamas.

Aytişlarça seni xalq saylamagan õrtoq,

Pinhon saylaşda boğlagansan kõzin buloq.

 

Avval ediñ xabarkaş-Pesniñ avçarkasi,

Yõq.., yõq deyişga topalmasdiñ biron çora.

Andijon qirğinda fovqulot ştab raisi,

Qotil, “Vor v zakone”-nokas motam soro.

Õziñ devdiñ,-dahşat sabilin boşdan oyeq,

Bajardim qoña taşna subhu damlar aro.

Qon qalqiğan qõliñdan õldi miñ neçasi,

Alardek qoña qorildi qalpoği qora.

Oç tõyib ketmay,-qaytib olam deb vadasin,

Sõydi çurq jujalaru ham kurk validasin.

Kõpi qoçdi jon xavuçlab qirğizlar tomon,

Lek quvib otdiñ qoña taşna quturgan xon.

Nukusdagi qotilligiñ aytmasam bõlmas,

-Oqqan qon bir yalam, menimça bu hisobmas.

Çuqur fikr qilsam borkan der,-ança davomi,

Tinçimam, qon taşnaligim tinçisam qonmas.

Yov bõlsada şoh, çertalmas oñsiz avvomi,

Bu yoğin aytsin Darviş-zikr tilidan tuşmas.

-Õzbek boyimasin deb, ağyor bevofoda,

Õğribop işlar qaynayotir har sohada.

Anda jonim qoldi-ştabiga boşliq qitmir,

Qalpoği qora erk sõrasa qirdi qiyğir.

Xudo urganda õçmikan bu yo õçakiş,

Ham oqqan qon qutluğliğin aytar xirqapuş.

Burunda quldan şoh-pok ekan Karkulotda,

Şoh qaboğ kalla ne derkan bu haqiqatga.

Oñli holda oñsiz qilankan xalqin qaşqa,

Bu dahşatiñni kim yozarkam mendan boşqa.

Jugutni saylasa şoh, halk qilurmi şõriş,

Halol xizmat qilsa bu qõşşa xayirli iş.

Osmondan tuşgan yo yerdan kõkargan şohga,

Yuz bur deyman õzbekka aslan qaboğ boşga.

Peşonamga oftob tegdi,-derlar şoh çapqõl,

Endi bemillat-beminnat yurmoqliq maqul.

Qadam taşlaganda OBI-YaXNATAN tomon,

Şu yerda tõğulgankan toy-beti bez haqon.

Ğonçi kuh toğin sevib qolgan yahudiylar,

Jannat gulzorin makon Tanlab yaşaganlar.

Hatto qurib jumhur şifoxonasini SIL,

Miñdan ortiq yahudiylar işlagan asil.

Musulmon ibodatin buğayotgan Sirtmoq,

Udumin ham bulğayotir kalta qat beboq.

Muxolifat tursa oyoqqa, şum yiqarmiş,

Oqlasa meni, xalq şohni,-axmoq deyarmiş.

Bandasidan bõldimikan yo şoh-duşmandan,

Javob yõq şoirga qotilu odamkuşdan.

Na desam arzurkan qonxõr nafs balo nahsni,

Qahramon demañlar Xuşevdek şoh nokasni.

Bir yuz qirq tonna tillolorni har bir yili,

Qaysi ğoriga tiqiştirar şum boyuğli.

Uzliksiz qazilayotgan koni Uran-çi,

Sõrañ aytar saylanmagan şoh mergan ovçi.

Gaz huzuru, oq oltinniñ quruğu xõli,

Va NUR-ofşon qayda?-Aytsin dollarniñ quli.

Õttiz olti milliard qarz dollor olib kõr,

Ketin zarlarmişlar-yaşnatib maşʼlin hur.

Õylab ham kõrmay olgan qarzin kalta qõlli,

Qaytarolmay Çiña çõri bõlurlar hali.

Zar qardrin bilar zargar, sençi tulki tulak,

Qarzin qoytararmiş tuğsa kurk tovuq mayak.

Dart qasidam sart õqisa yiğlabon kuylar,

Toy beparvo, añlamas deb,-oñsiz.., ba.., quylar.

Kitobim õqisa dõst toydan çõçirlarmi,

Misralarim çurqboqar titib çõqirlarmi.

Men sevgan quliñman deb, yuz burma şoir Haqqa,

Bilginki sen heç kimmassan men turganda, faqat.

Men, menman sevgan quli bittaman bitta toqa,

Kutma yaxşilik mendan, menda yõq seña şafqat.

Sen şumça yahudiy doholardan ekansanku,

Umraga bora kõrma, sen mõmin emassanku.

Oh! Xudo erk dunyoñni yaratib toy bazmida,

Bõlarmikan, bõlmassa aql-qaboq boş mağzida.

 

                          Xuloso

Tõğrisin aytsam, tuqqanimga yoqmayman hayhot,

Bu zamon şundoqçakin – telba teskari brodar.

Millatiñni aytsañ õlasanmi? Ey.., qõtir zot,

Haq gapni aytmoqdaman yuz bor ataylab takror.

Bilasanku oyni etak bilan yopib bõlmas,

Munkur kelma Aldar-kõsa aslan millatiñni.

Sen odammisan yoki şayton nokas bilib bõlmas,

Ey! Iblis zot, biz bilamiz gõrkovlik illatiñni.

Rostin aytsaydiñ, – yahudiyman deb asliñni,

Arzirdi Xudojõy insonkan deb seviş seni.

Nasabiñ bayon aylab millatiñ aytsañ agar,

Şonu şaraf seña, olijanob kaskan derlar.

Õzbekka yuz burib õqsañ saboqkor harfin,

Savob işga qõl urardi õñ-sõl tarafiñ.

Qalam urdim õn soatça xayirli işga,

Çõçimasdan kõz qirra taşlañ bu taxşisga.

 

12 iyunь 2023y. Voronej.

 

****************************************

Xotiram

Keksalik, aynan yoşlik paytimda bõydoq,

Oppoq demay Şuroni qilgan edit oq!

Qalb otaşim õçirolmagan Şuroni qaysar,

Qultiqlagay malayi atayin toyçasi avsar.

Arz qiluvdim toyçaga, avval ilk bor Çõbirga,

Javob yõq, arz qilay ayt Darviş endi qayyerga.

Lek qazosi yaqin bobokolon Murtozini,

Çevaralar kõkda kõrdi uçar parvozini.

Bilar, bilmas şoir çopganin Şuro betiga,

Esiñda bõlsa kerak tandagi omonat jon.

-Eñ xovfli, mos kelmas deb soqov şohniñ taʼbiga,

Oltmiş oltinçi yil etoldi çoparni xazon.

Bu foniy dunyoni but butun şoir aytolmay,

Yõq der xalqin otgan ğanim toyda mehri ehson.

Soljinitsin gõyo Murtazo ham orom topolmay,

Aytdi odam yõqolgan paytin benomu nişon.

Kom. firqam qaydasan, istiqlol.., – qursin deb Çõbir,

Taloq qildi erk iftixorin xovfli deb, xatar.

Şurodan yuz bor kõp qon içdi şoh bõlgaç Yuho,

Men esa bayt bitardim-istiqlol zinasin noçor.

Kõz õñgimda qusdi içgan qonin meçkay qonxõr,

Jahannam quruvçi qaydaykan xozir çoğinda.

Uxşaş battari bormiş kõray Haq ketguzmay tur,

Faroğat vadañ qani, aytçi qaysi çohiñda.

Xati bir-biriga tutaş-Solinitsin, Murtaz,

Şuroga qaroma-qarşi tursaq-şundagina.

Rivoj olğa siljir deb, bitdilar aşʼor mumtoz,

Lek qaboq kalla qilayotur alardan gina.

//                           //                                 //

Keça bõlib õtgan qotoğonni naql aylayin,

Çarçasam belimga harbiyça belboğ boylayin.

Aytay muştumzõr Surxan hokim qasd muammasin,

Ham muşt yigan maktab direktori malimasin.

Pes zotdanmiş, ayol muştiparga qõl kõtargan,

Soboq berganiga hokim moldek õkirakan.

Õn beştadan bittasi, ayol esada aziz,

Muşt zõrga-multiğiñ bõlsa ot dedlar yolğiz.

Quvilgan õn turttasiga aql şuur yetişmay,

Qodir Uluğimsan derlar, qõl kõkrakdan tuşmay.

Kiftin qisib çurq etolmaydi qotoğon hakda,

Fikri yõq, Çõbir, Toy etişgan oñgini axta.

Umidani tannoz naomad deb bõzlatmagin,

Qahromonni yomon de deb-dõstin sõzlatmagin.

Oç, yalañ tamarqasin buzayotib, bitta ham,

Qoldirmasañ, Xudo urib oyoq uzatmagin.

Ey kõr! – Vişnevskiy yo Yejovça bõlay desañ,

Termiziy arvohi ne deyarkan sen hõkizga.

Boş qonunniñ yañisin inkor qilayotganniñ,

Kõrsatgiç barmoği õxşab ketar tiğ bigizga.

 

Izoh:

1)Umida Tursunova – Sarasiyo tuman 28-çi õrta talim maktabiniñ direktori.

2) Uluğbek Qosimov – Surxondarʼyo viloyat hokimi(avvalambor viloyat prokurori).

3)Lavozimidan quvilgan õn turt maktab direktorlariñ ismi şariflari hozirça aytilmagan.

Voronej 05.07.2023iyl.

 

*******************************************

Bayot

Topganda xeşlarim nim asrdan sõñ yekim kõproq,

Mudragan tunlarim yorişayotirlar barvaqt.

Onamniñ arvohi ham oromgohsin taşiga,

Boqmoqda sizayotgan tinsiz kõzim yoşiga.

Abdumajid Abdurayimniñ izini bosgan,

Eslagin Risolat ammañni yurtdan adaşgan.

Qondoşiñ oh Xudo! Daşti balodan izladiñ,

Beş vaqt ruku tuşib taqdir azaldan sõzladiñ.

Ezgoik soğinç hasratlariñ borti yodiñda,

Boşini qaylarga uruşin bilmay izğigan.

Nelar ham qolur savob şizan boşqa dunyoda,

Besoyib sağir qondoşlariñ sensan izlagan.

Oynajahondan Şifo qizim topganda Barno,

Çaqçaqi kõñillar, davrayu davron qiziğan.

Abdumajidu Barno qizin aytsam xullasi,

Nazarkarda insonlar, çeksizkan mehr dunyosi.

Yon atrof javonibga boqsam beparvo behis,

Yoş sabil ham bir yerga borib qolganda essiz.

Keldim yurtiña ona yodiñ sõroqlab illo,

Şukr! Akañ ul, qizin topoldim va urvoğin xeyla.

Kuç madat sõrab otaş qalbli akañ ruhidan,

Kelgan çoğim õn beş oyça yayov yõl yurtidan.

Qarobuloq haybat sutum ekan meña umrbod,

Ortda qoldi õtmiş ğariblik ğamlaoim hayhot.

Şayx ulomalar asrañ meni tõhmat gunohdan,

Borsam sõroqlay ketganlarim mulki panohdan.

Onam nasabi oh.., ho-yil sayin kupayarkan,

Şam çiroğini nabirasi Barno yoqarkan.

Murtazo şodlanar topdim deb onamdan darak,

Bayt qayğu bityotur ruhiga atab jonsarak.

Yoş tõkib topolmay Oqtepa mozordan qabriñ,

Aqldan ozib kezdim sõroqlab jumla jahonni.

Abdumajid oxtara yurgan qadam joylariñ,

Topoldi tuproqqa qorişiq kindik qoniñni.

Abdurayim ruhiga nazar taşlab onasi,

Arş kursidan dodlar qaydasan degan nolasi.

Al.., hazar!.., şukr deñ, Abdumajid, Ozoda sizda,

Bir etakkan zuryodlar õtmiş afsona kezda.

Mehmonmasman seña onamniñ aziz vatani,

Õğliñman qobul et silai şafqat makoni.

Kõrmadilar şoirin ketma-ket ketgan qovmim,

Ruhin şod etsin Rabbim mõmin qullarin.., Ovmiin!

//                           //                               //

Çoroğon yulduz ediñ ona, emas soyasi,

Tabassum qaraşmalariñ yõq edi qiyosi.

Nikoh jaşn-tõylarda kuy, ğazal alaña payti,

Raqsda uçardiñ kõkni kõzlab ohu misoli.

Dala sahrolarda kuylardiñ hijron ohlariñ,

Ohlariñ gõyoki nadomat Layli timsoli.

Burda non topay deb izğirin dala daştlarda,

Murğak qaroçiqlar oç qolmasin deb..,voy dod.

Poy yalañ işlardiñ tolsada tinkañni holi,

Urvoq non topolmasdan tan joniñ bõlib barbod.

Ikkisi kam tõrt õn novqiron yoşda oramsiz,

Ğamga ğarq dunyoga çidolmay-bardoşiñ ado.

Oçarçilik balosidan oh! tolib oramsiz,

Muborak õlimni ixtiyor etdiñ.., alvido.

Noña zor kunlari-onaizorimniñ yodi,

Hamon esimda, çidab bõlmas oç keçmiş dodi.

Oşiqlar toqat, matonatni sendan õrgansin,

Tovus qovmatiñ kõrolmagan hasratda yonsin.

Qovmat qoyimiña ortardi poklar havasi,

Husniña raşk qilardi mahvaş parizot kasi.

Kõrganman lablariñdagi motam saro kulgiñ,

Foniy dunyosiga kõnikmas edilar kõñlinig.

Qarobuloq jon ofati qizlarin dilovor,

Parivaş zotsan deb yaratmiş azaldan egam.

Oşiqlarin yiğlatur işqida devonovor,

Şarm hayo neligin qadriga yetadilar ham.

Qizlarin hurliqo-kõk çoroğonlari gõyo,

Tõlin oy Barnodek gõzallar desammikan yo.

Bõyi yetgan qizlariga boqsam oh.., ho.., bari,

Kulayotgan ğunça guldek gõzallarkan pari.

Şoirni kõrsalar kõz qiya boqişar şoşib,

Devona oşiqni kõrsalar qolur taloşib.

Bu yurtda çaqqon bõlgan bozori jahon molin,

Ipagin ortsa mayşaytirgan karvonlar belin.

Qadim qutluğ tuproğin tobot qil yoşu qarri,

Desam, ayb qilmay tur tutasada taniñ havri.

Onam yurtin yaşnatgan Buzruk Tumaris haqon,

Qutluğ tuproğin elagan Kir şohonşoh şayton.

Kelgindi nokaslar õtmişin çaplab toptagan,

Nokasin zikrida Darvişlar koyib boplagan.

Tarixin rostini yozib sanasin sanamoq,

Igna bilan quduq qozmoq xeyla osonroq.

Osmoña boqib bergan duoñ bõldi ijobat,

Seni eslaş Vojib bulgunça qoyym qiyomat.

Abdumajid, Ozoda xazon bõlgan hayotiñ,

Eslagay barvaqt siñan sarvinoz qalb qovmatiñ.

Men qaydayu, loşiñ ona qolgan qaysi yurtda,

Peşonaña bitilgankan musofirot taqdir.

Olti farzand qoldirgansan zoxir-iy hayotda,

Toleiñ uluğvor, yurtiñ ilm urfoni diyor.

Yodiñ mañu. Haqniñ sevgan quli bõlmoq baxtdir,

Onaginam! Jannat ravzasi seña bõlsin yor.

Murtazo şoir ham Xudoniñ bandasi, quli,

Qarobuloq afsona yurniñ adaşgan õğli.

//                           //                               //

Ketmoqdaman jigarband farzandlar firoqida,

Qaytar ruhim, qayta jumla jahoña bir boqay.

Aytib ketay bir boşda bir õlimniñ borliğin,

Õlimni ato etgan tirik jonlarga Xudo.

Qaytar ruhim, ağyor şoh kulgusiga bir boqay,

Ğamga çõmib kõz yoşin xeş toborim tiyolmas.

Qiyomat qupmagunça omon bõliñ.., alvido,

Xoin şoh der,- bõhton kam, şoirga yov bõlolmas.

Har ikki dunyoda bexato degani xoliq,

Muxlislar keçirsin gaplarimda bõlsa xato.

Azaldan biri kam dunyoni yaratgan Õzi,

Bu ham u dunyoda bandasiga farzdir sõzi.

 

Ozoda ammamniñ onasiz dod faryodini,

Bilmam yetim keçmiş qiyomat xor hayotini.

Yetimlik aççiq keçmişiñni esla Ozoda,

Esdan çiqmas, Azal taqdir bu õtrik dunyoda.

Eslamoqdan seni zoriqib xun bõldi bağrim,

Yiğlamoqdan voy-ey nogiron bõldi qaroğim.

Bilmasdim bolalik payt yetimlik ğurbatini,

Endi eslagayman qalbin bardoş qudratini.

Joni bor, yõqqa ikki kõz-la boqadi Xudo,

Jonim borki tobot aylagum qabr tuproğini.

Ota, onasiz voyaga yetişin yetimniñ,

Biliñki dõstlar aynan qiyomat qoyimga teñ.

Vido bergin qaydasan ammajonim parişta,

Tuş kõrdim: şod xurram yurursan gulşan behiştda.

Õziñsan mulki panohim Rabbim.., ey buyuk zot,

Etgaysan ammam-qiblagohimniñ ruhini şod.

Kõz qirrasin taşlab noşod keçmiş oç hayotga,

Muxlis tõşunsin deb kam gap qõşdim bayt bayotga.

Şыmkent-Qarobuloq 3-4 iyunь 2024y

Muratzo Uluğov